«Ως δυσθρεψία μπορεί να οριστεί μια κατάσταση θρέψης κατά την οποία μια ανεπάρκεια, υπερβολική ή μη ισορροπημένη πρόσληψη ενέργειας, πρωτεΐνης και/ή άλλων θρεπτικών συστατικών προκαλούν μετρήσιμες αρνητικές συνέπειες στους ιστούς/μορφή σώματος (σχήμα, μέγεθος και σύνθεση σώματος), τη φυσιολογία, τη λειτουργία και την κλινική έκβαση». (Προσαρμοσμένο από τους Harris and Haboubi [1])
Δυσθρεψία έναντι δυσθρεψίας σχετιζόμενης με ασθένεια
Η δυσθρεψία (υποθρεψία) είναι ένα σημαντικό αλλά συχνά συγκαλυμμένο πρόβλημα. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, εκτιμάται πως 33 εκατομμύρια άνθρωποι κινδυνεύουν από υποθρεψία. [2]
Είναι επαρκώς τεκμηριωμένο πως οι ασθενείς με δυσθρεψία έχουν χειρότερη έκβαση υγείας, π.χ. είναι τρεις φορές πιο πιθανό να πάθουν λοίμωξη και 35% λιγότερο πιθανό να επιζήσουν έναν μήνα μετά την εισαγωγή τους σε νοσοκομείο. [4]
Επιπλέον, η σχετιζόμενη με ασθένεια δυσθρεψία επηρεάζει αρνητικά την ποιότητα ζωής ενός ασθενή. Οι ασθενείς μπορεί, μεταξύ άλλων συμπτωμάτων, να υποφέρουν από κόπωση, απώλειας της όρεξης, συναισθηματική και κοινωνική δυσλειτουργία.
Όλες αυτές οι επιδράσεις μπορεί να επιφέρουν υψηλότερα κόστη στη φροντίδα της υγείας των ασθενών αυτών. Η διαχείριση ενός ασθενή με δυσθρεψία κοστίζει διπλάσια συγκριτικά με τη διαχείριση ενός ασθενή με φυσιολογική σίτιση, με το 61% των ασθενών με δυσθρεψία να χρειάζονται αυξημένο χρόνο νοσηλείας. [5]
Κατά μέσο όρο, 1 στους 4 ασθενείς που εισάγονται σε νοσοκομείο υποφέρουν από σχετιζόμενη με νόσο δυσθρεψία. [3]
Η δυσθρεψία σχετίζεται συχνά με μια υποκείμενη νόσο ή κατάσταση. Η σχετιζόμενη με νόσημα δυσθρεψία είναι μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από την ανεπαρκή πρόσληψη ενέργειας, πρωτεΐνης και/ή μικροθρεπτικών συστατικών ως αποτέλεσμα διαφόρων νοσημάτων ή της θεραπείας τους. [2]
Μόνο στην ΕΕ, η σχετιζόμενη με νόσημα δυσθρεψία εκτιμάται πως κοστίζει στις κυβερνήσεις 170 δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο. [6]
Η σχετιζόμενη με νόσημα δυσθρεψία παρουσιάζεται όταν οι ασθενείς δεν καταναλώνουν επαρκείς ποσότητες ή υψηλής ποιότητας τροφής ή όταν δεν προσλαμβάνουν τα σωστά επίπεδα θρεπτικών συστατικών ώστε να αντισταθμίσουν τις συγκεκριμένες διατροφικές ανάγκες που δημιουργούνται από τη νόσο. Η σχετιζόμενη με νόσημα δυσθρεψία μπορεί να επηρεάσει ανθρώπους σε κάθε ηλικία, περιλαμβανομένων βρεφών και παιδιών, ωστόσο ο επιπολασμός είναι σημαντικά υψηλότερος σε ηλικιωμένους και ιδιαίτερα συχνός στις μονάδες φροντίδας υγείας. [7-9] Το ένα τρίτο των μεγαλύτερης ηλικίας ανθρώπων σε νοσοκομεία [7-12] και πάνω από το ένα τρίτο των ανθρώπων που ζουν σε οίκους ευγηρίας [7,11,13–15] θεωρούνται υψηλού κινδύνου.
Η ιατρική διατροφή έχει αποδειχτεί ως ένας ασφαλής και αποτελεσματικός τρόπος να βοηθηθούν οι ασθενείς να φτάσουν τους διατροφικούς τους στόχους.
Εάν οι ασθενείς δεν είναι σε θέση να καλύψουν τις διατροφικές τους ανάγκες μέσω της συνηθισμένης τους διατροφής, μπορεί να ωφεληθούν από τη λήψη ιατρικών προϊόντων διατροφής, είτε ως συμπλήρωμα στη διατροφή τους είτε ως μοναδική πηγή σίτισης εάν είναι απαραίτητο. Η διαιτητική διαχείριση με ιατρική διατροφή έχει αποδειχτεί ως ένας ασφαλής και αποτελεσματικός τρόπος να βοηθηθούν οι ασθενείς να φτάσουν τους διατροφικούς τους στόχους ενώ βελτιώνει την έκβαση της νόσου, μεταξύ άλλων, περιορίζοντας συμπτώματα, συμβάλλοντας στην ανάρρωση, την ανάκαμψη των δυνάμεων και τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής. Η διατητική διαχείριση των ασθενών με τρόφιμα για ειδικούς ιατρικούς σκοπούς μειώνει επίσης το κόστος φροντίδας του ασθενή χάρη στη μείωση των επιπλοκών, τη μείωση των αναγκών νοσηλείας και το μειωμένο χρόνο παραμονής σε νοσοκομείο.
[1] Harris, D. and N. Haboubi, Malnutrition screening in the elderly population. J R Soc Med, 2005. 98(9): p. 411-4.
[2] MNI MNI – Medical Nutrition Industry – www. Medicalnutritionindustry.com.
[3] Stratton R, et al. Wallingford: CABI Publishing, 2003.
[4] Cereda, E., et al., Nutritional status in older persons according to healthcare setting: A systematic review and meta-analysis of prevalence data using MNA((R)). Clin Nutr, 2016. 35(6): p. 1282-1290.
[5] Khalatbari-Soltani, S. and P. Marques-Vidal, The economic cost of hospital malnutrition in Europe; a narrative review. Clin Nutr ESPEN, 2015. 10(3): p. e89-e94.
[6] Ljungqvist, O. and F. Man, Under nutrition: a major health problem in Europe. Nutr Hosp, 2009. 24(3): p. 369-70.
[7] Russell C and Elia M. Redditch, BAPEN. 2008. .
[8] Russell C and Elia M. Redditch, BAPEN. 2011.
[9] Russell C and Elia M. Redditch, BAPEN. 2012.
[10] Imoberdorf, R., et al., Prevalence of undernutrition on admission to Swiss hospitals. Clin Nutr, 2010. 29(1): p. 38-41.
[11] Kaiser, M.J., et al., Frequency of malnutrition in older adults: a multinational perspective using the mini nutritional assessment. J Am Geriatr Soc, 2010. 58(9): p. 1734-8.
[12] Vanderwee, K., et al., Malnutrition and nutritional care practices in hospital wards for older people. J Adv Nurs, 2011. 67(4): p. 736-46.
[13] Suominen, M.H., et al., How well do nurses recognize malnutrition in elderly patients? Eur J Clin Nutr, 2009. 63(2): p. 292-6.
[14] Lelovics, Z., et al., Results of nutritional screening in institutionalized elderly in Hungary. Arch Gerontol Geriatr, 2009. 49(1): p. 190-6.
[15] Parsons, E., R. Stratton, and M. Elia, An audit of the use of oral nutritional supplements in care homes in Hampshire. Proceedings of the Nutrition Society, 2010. 69(OCE2).
